My story begins....
Last three years ago, when I was in UiTM, being apart from my family was truly sucked. Sebab tak pernah duduk asrama. So hari2 homesick. Nak balik! Nak balik!
Then one day, I called my mom...
Me : Ma, nak balik rumah.
Mama : Awat nak balik. Tau ka nak balik mcmna. Nak naik apa semua.
Me : Hmm. Taktau. Tapi nak balik amik baju, kamus, beg. (alasan jer semua tu, padahal homesick)
Mama : Dah taktau nak balik. Nak buat mcmna. Takkan nak suruh mama p amik. Jauh. Jap. Nanti mama habaq kat abah mcmna.
Tiga hari tunggu mama kol balik. Haha. Tak kol2. The next day, mama kol cakap.
Mama :Ha, abah nak belikan baju baru, kamus, beg. Takyah balik amik. Nanti esok abah pos.
I was like, damnnnn. Aku nak balik rumah. Bukannya nak amik buku, baju, kamus sangat pon. Tgk2 diorg pos. Subhanallah. So tak jadi lah nak balik nyer. Alasan tak cukup kukuh.
Esok tuu. Sampai lah parcel nyerr.. Time nak amik tuu. Pak cik yang jaga kaunter tu cakap.
"Besar nyer kotak kamu. Boleh angkat ker ni. Ker nak suruh orang tolong hantarkan ke bilik". (Sumpah, besar gila kotak tu.. Haaa amik. Nak sangat kan baju, beg, kamus.) Gigih lah angkut naik bilik. Nasib ada lif. Tapi still nak balik rumah !!!!!! Buka2 kotak. Baju muslimah beb. Hmmm. Semua saiz besar2. Haha. Padan muka kau aliahhh. Ngade sangat.
Minggu depan cuba lagi..
Me: Ma, nak balik.
Mama : Esok mama p la puncak alam tu. Nak balik! Nak balik! Tak larat dengaq dah.
Me : Yeay...
Esok tu, diorang sampai pagi mcmtu, then malam tu bertolak balik. Hmmm. Dengar kata sampai kulim kul 4 pagi. Huhu. I feel bad.
Appreciate your parents. You never know what sacrifices the went through for you. We are often so busy growing up, we forget they are also growing old. Never complain about what your parents couldn't give you. It was probably all they had.
When I was in Standard 2, I used to complain about my pencil colour, my school bag. Yelah kan.. Itu lah kawan dengan anak doktor, engineer. Diorg guna pencil colour Luna yang 48pcs (yang boleh lipat tu) Hmmm. Aku mampu 24 pcs. Beg pon fancy2, Winnie the Pooh. Aku mampu beg jenama Swan jer. Tapi sumpah budak sekolah tu semua parents loaded2. Mostly. Doktor! Lawyer! Engineer! Tapi tu dulu okay. Sekarang dah besar, dah pandai bersyukur. Pendapatan parents pon dah makin tinggi. Setakat nak beli pencil colour 48pcs tuu. Boleh beli 10 kotak dah beb sekarang (kkkk. Riak). Sekarang, adik aku yang bongsu g sekolah boleh dikatakan mewah lah.
Spot me !
Spot me !
![]() |
2004 ~ 3 Mantap |
![]() |
2015 : On Aimi's Wedding. My BFFS since primary school. 14 years and still counting |
![]() |
LUNA 48 PCS - Amyra Hanani guna colour ni lah. |
There is no success without hardship.
The main point is appreciate your parents no matter how difficult is your life. The best is yet to come. Love them.
The main point is appreciate your parents no matter how difficult is your life. The best is yet to come. Love them.